یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم
محتاج به بیگانه و خویشان نشوم
بی منت خلق،خود مرا روزی ده
تا از در تو بر در ایشان نشوم
هر صبح
خندان تر باش!
آرام تر
مهربان تر
بخشنده تر
صبورتر
با گذشت تر
حواست به نگاه خدا باشد،
که چشمش
به زیباتر شدن و لایق تر شدن توست.
یا جلیل یا جمیل
خوش دارم که
در نیمه های شب در سکوت مرموز آسمان و زمین
به مناجات برخیزم.
با ستارگان نجوا کنم
و قلب خود را به اسرار ناگفتنی آسمان بگشایم.
آرام آرام به عمق کهکشانها صعود نمایم،
محو عالم بی نهایت شوم .
از مرزهای علم وجود در گذرم
و در وادی ثنا غوطه ور شوم
و جز خدا چیزی را احساس نکنم.
وقتی کلامی را جاری کردی،
ارتعاشی می سازی
و ارتعاش تو، موجی می سازد در دل مخاطب.
گاهی این موج می تواند
کسی را به زیر برد
و گاه به اوج.
اولین کسی که به همراه این موج به بالا و یا به پایین می رود
خود تو هستی!
مگذار موج کلامت، تو را به نزول سوق دهد!
اگر نمی دانی نگو!
اگر می دانی به بهترین شیوه بگو.
باید همواره زیباترین هایت را بر زبان آوری،
حتی به هنگام خشم...
آنچه را که کلام تو جاری می سازد،
همه آن چیزی است که تو در آن لحظه هستی.
بگذار تا فقط خوبیها و نیکیها از تو جاری شود....