دعای یستشیر
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْمَلِکُ الْحَقُّ الْمُبینُ الْمُدَبِرُّ
بِلا وَزیرٍ وَ لا خَلْقٍ مِنْ عِبادِهِ یَسْتَشیرُ
ستایش مخصوص خدایى است که نیست معبودى جز او پادشاه
بر حق آشکار آن مدبرى که وزیر و کمک کارى ندارد و نه
با مخلوقى از بندگانش مشورت کند
الاْوَّلُ غَیْرُ مَوْصُوفٍ وَالْباقى بَعْدَ فَنآءِ الْخَلْقِ الْعَظیمُ الرُّبُوبِیَّةِ نُورُ
السَّمواتِ وَالاْرَضینَ وَ فاطِرُهُما
آغازى که به وصف درنیاید و آنکه پس ازفناى خلق باقى است
آن خدایى که مقام ربوبیتش بس بزرگ است روشنى
آسمانها و زمینها وآفریننده آنهاست
وَ مُبْتَدِعُهُما بِغَیْرِ عَمَدٍ خَلَقَهُما وَ فَتَقَهُما فَتْقًاًً فَقامَتِ
السَّمواتُ طآئِعاتٍ بِاَمْرِهِ
و پدیدآورنده آنهاست بدون پایه و ستون آنها را آفرید
و به نحو خاصى آنها را ازهم گشود پس آسمانها
مطیعانه به امرش ایستادند
وَاسْتَقَرَّتِ الاْرضَوُنَ بِاَوْتادِها فَوْقَ الْمآءِ ثُمَّ عَلا
و زمینها نیز با میخهایش (کوهها) بر زیر آب مستقرشدند سپس برآمد
رَبُّنا فِى السَمواتِ الْعُلى اَلرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى لَهُ ما فِى السَّمواتِ
وَ ما فِى الاْرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى
پروردگار ما در آسمانهاى بلند آن بخشاینده که بر عرش مستولى است
از آن اوست هرچه درآسمانها و هر چه در زمین و هرچه مابین
آن دو و آنچه در زیر کره خاک است
فَاَنَا اَشْهَدُ بِاَنَّکَ اَنْتَ اللّهُ لا رافِعَ لِما وَضَعْتَ وَ لا واضِعَ
لِما رَفَعْتَ وَ لا مُعِزَّ لِمَنْ اَذْلَلْتَ
پس من گواهى دهم که براستى تویى خدایى که هر چه را پست
کردى کسى بلندش نتواند کرد و هر چه رابلند کردى
کسش پست نتواند کرد
وَ لا مُذِلَّ لِمَنْ اَعْزَزْتَ وَ لا مانِعَ لِما اَعْطَیْتَ وَ لا مُعْطِىَ لِما مَنَعْتَ
هر که را خوار کردى کسش عزت نتوان داد و هر که را
عزت دادى کسى خوارش نتواندآنچه را دادى جلوگیر ندارد
و آنچه را جلوگیرى کردى کسى نتواند بدهد
وَ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ کُنْتَ اِذْ لَمْ تَکُنْ سَمآءٌ مَبْنِیَّةٌ وَ لا اَرْضٌ
مَدْحِیَّةٌ وَ لا شَمْسٌ مُضیَّئَةٌ وَ لا لَیْلٌ مُظْلِمٌ وَ لا نَهارٌ مُضیَّئُ
و تویى خدایى که معبودىجز تو نیست بودى تو هنگامى که نه
آسمان ساخته اى بود و نه زمین گسترده اى و نه خورشید
درخشنده اى و نه شب تاریک کنندهاى و نه روز روشنى دهنده اى
وَ لا بَحْرٌ لُجِّىُّ وَ لا جَبَلٌ راسٍ وَ لا نَجْمٌ سارٍ وَ
لا قَمَرٌ مُنیرٌ وَ لا ریحٌ تَهُبُّ
و نه دریاى موّاجى و نه کوه استوارى و نه ستاره
سیر کننده اى و نه ماه تابناک ونه بادى وزان
وَ لا سَحابٌ یَسْکُبُ وَ لا بَرْقٌ یَلْمَعُ وَ لا رَعْدٌ یُسَبِّحُ
وَ لا رُوحٌ تَنَفَّسُ
و نه ابرى بارنده و نه برقى درخشنده و نه رعدى
به تسبیح غرنده و نه جانىکه دم زند
وَ لا طآئِرٌ یَطیرُ وَ لا نارٌ تَتَوَقَّدُ وَ لا مآءٌ یَطَّرِدُ
و نه پرنده اى که پرواز کند و نه آتشى که روشن گردد
و نه آبى که روانگردد بودى
کُنْتَ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ وَ کَوَّنْتَ کُلَّ شَىْءٍ وَ قَدَرْتَ
عَلى کُلِّ شَىْءٍ وَابْتَدَعْتَ کُلَّ شَىْءٍ
تو پیش از هر چیز و همه را تو هستى دادى و بر هر
چیز قادر و توانا گشتى همه اشیاء را توپدید آوردى
وَ اَغْنَیْتَ وَ اَفْقَرْتَ وَ اَمَتَّ وَ اَحْیَیْتَ وَ اَضْحَکْتَ
وَ اَبْکَیْتَ وَ عَلَى الْعَرشِ اسْتَوَیْتَ
توانگر کنى و فقیر گردانى و بمیرانى و زنده کنى
و بخندانى و بگریانى وبر عرش مستولى هستى
.........