و ان عملک لیس لک بطعمه،
ولکنه فی عنقک أمانه،
و أنت مسترعی لمن فوقک.
لیس لک أن تفتات فی رعیه،
و لا تخاطر ألا بوثیقه.(79)
همانا کاری که به عهده توست،
طعمه ای برایت نیست،
بلکه امانتی است بر گردنت؛
و آن که تو را بدان کار گمارده، نگهبانی امانت را به عهده ات گذارده؛
و تو پاسخگوی آنی نسبت به آن که فرا دست توست.
این حق برای تو نیست که
در میان مردمان به استبداد و خود رأیی عمل نمایی
و به کاری دشوار جز با دستاویز محکم درآیی.
نامه 79 نهج البلاغه