آیات 99 تا 114 سوره طه
کذلک نقص علیک من انباء ما قد سبق
و قد ءاتینک من لدنا ذکرا (99)
من اءعرض عنه فإ نه یحمل یوم القیمة وزرا (100)
خلدین فیه و ساء لهم یوم القیمة حملا (101)
یوم ینفخ فى الصور و نحشر المجرمین یومئذ زرقا (102)
یتخفتون بینهم إن لبثتم إلا عشرا (103)
نحن اعلم بما یقولون إذ یقول اءمثلهم طریقة
إن لبثتم إ لا یوما (104)
ترجمه:
99- ایـنـچـنـیـن اخـبـار گـذشـته را براى تو بازگو مى کنیم ،
و ما از ناحیه خود ذکر (و قرآنى ) به تو دادیم .
100 - هـر کـس از آن روى گـردان شـود
روز قـیامت بار سنگینى (از گناه و مسئولیت )
بر دوش خواهد داشت !
101 - جاودانه در آن خواهند ماند،
و بد بارى است براى آنها در روز قیامت !
102 - هـمـان روز کـه در صور دمیده مى شود
و مجرمان را با بدنهاى کبود در آن روز جمع مى کنیم .
103 - آنـهـا در مـیـان خـود آهسته گفتگو مى کنند
(که بیش از ده روز درنگ نکرده اند)
104 - مـا به آنچه آنها مى گویند آگاه تریم ،
هنگامى که آن کس که از همه آنها روشى بهتر دارد
مى گوید شما تنها یک روز درنگ کردید!
یسلونک عن الجبال فقل ینسفها ربى نسفا (105)
فیذرها قاعا صفصفا (106)
لا ترى فیها عوجا و لا اءمتا (107)
یومئذ یتبعون الداعى لا عوج له
و خشعت الا صوات للرحمن فلا تسمع إ لا همسا (108)
یومئذ لا تنفع الشفعة إ لا من اءذن له الرحمن و رضى له قولا (109)
یعلم ما بین اءیدیهم و ما خلفهم و لا یحیطون به علما (110)
و عنت الوجوه للحى القیوم و قد خاب من حمل ظلما (111)
و من یعمل من الصلحت
و هو مؤ من فلا یخاف ظلما و لا هضما (112)
ترجمه :
105 - و از تو در باره کوهها سؤ ال مى کنند،
بگو: پروردگارم آنها را (مانند گردو غبار) به باد می دهد.
106 - سپس زمین را صاف و هموار و بى آب و گیاه رها مى سازد!
107 - به گونه اى که در آن هیچ پستى و بلندى نمى بینى !
108 - در آن روز هـمـگـى از دعـوت کـنـنده الهى پیروى کرده
(و دعوت او را به حیات مجدد لبـیـک مى گویند)
و همه صداها در برابر (عظمت ) خداوند رحمان
خاضع مى گردد، و جز صداى آهسته چیزى نمى شنوى !
109 - در آن روز شـفـاعـت (هـیـچکس ) سودى نمى بخشد،
جز کسى که
خداوند رحمان به او اجازه داده و از گفتار او راضى است .
110 - آنـچـه را آنـهـا (مـجـرمان ) در پیش دارند
و آنچه را (در دنیا) پشت سر گذاشتند
مى داند،
ولى آنها احاطه به (علم ) او ندارند.
111 - و همه چهره ها (در آن روز)
در برابر خداوند حى قیوم خاضع مى شود،
و مایوس (و زیانکار) کسانى که بار ظلم بر دوش کشیدند!
112 - (امـا) آن کـس کـه اعـمـال صالحى انجام دهد
در حالى که مؤ من باشد
نه از ظلمى مى ترسد، و نه از نقصان حقش .
و کـذلک اءنـزلنـه قـرءانـا عـربـیا
و صرفنا فیه من الوعید لعلهم یتقون اءو یحدث لهم ذکرا (113)
فـتـعـالى الله المـلک الحـق
و لا تـعـجـل بـالقـرءان مـن قبل اءن یقضى إ لیک وحیه
و قل رب زدنى علما (114)
ترجمه :
113 - و ایـنـگـونـه آنـرا قـرآنـى عـربـى (فـصـیـح و گـویـا)
نـازل کـردیـم ،
و انواع وعیدها (و انذار) را در آن بازگو نمودیم ،
شاید آنها تقوا پیشه کنند، یا براى آنان تذکرى ایجاد نماید!
114 - پـس بـلند مرتبه است خداوندى که سلطان حق است ،
و نسبت به قرآن عجله مکن
پیش از آن که وحى آن بر تو تمام شود،
و بگو پروردگارا علم مرا افزون کن !