یکی از کسانی که خود میرزا جواد آقا ملکی تبریزی را زیارت کرده و از روح بلند والهی او بهره برده است می گوید: حاج میرزا جواد اقا روزی پس از پایان درس، عازم حجره یکی از طلبه های مدرسه دارالشفاء شد. من نیز خدمتش بودم. به حجره آن طلبه وارد شد و پس از به جای آوردن مراسم احترام و اندکی جلوس برخاست و حجره راترک گفت.
در بین راه علت این دیدار آن هم از سوی ایشان و رفتن به حجره یکی از طلبه ها را پرسیدم، در پاسخ فرمودند: شب گذشته هنگام سحر، فیوضاتی بر من افاضه شد که فهمیدم از ناحیه خودم نیست و چون توجه کردم، دیدم این آقا طلبه به تهجد برخاسته و در نماز شبش به من دعا می کند و این فیوضات، اثر دعای اوست. این بود که به خاطر سپاسگزاری از عنایتش به دیدارش رفتم.
« رساله لقاء الله ،مقدمه ص 5»