نیایش های خواجه عبدالله انصاری
الهی!
دلی ده، که در کار تو جان بازیم.
جانی ده، که کار آن جهان سازیم.
تقوایی ده، که دنیا را بسپریم.
روحی ده، که از دین برخوریم.
یقینی ده، که درِ آز بر ما باز نشود.
دانایی ده، که از راه نیفتیم.
بینایی ده، که در چاه نیفتیم.
دست گیر، که دست آویز نداریم، در گذار، که بد کرده ایم.
آزرم دار، که آزرده ایم.
طاعت مجوی، که آبِ آن نداریم.
از هیبت مگوی، که تابِ آن نداریم.
توفیقی ده، تا در دین استوار شویم.
عقبی ده، تا از دنیا بیزار شویم.
نگاهدار، تا پریشان نشویم.
به راه دار تا پشیمان نشویم.
بیاموز، تا شریعت بدانیم.
برافروز، تا در تاریکی نمانیم.
بنمای، تا در رویِ کس ننگریم.
بگشای دری، که بگذریم.
تو بساز، که دیگران ندانند.
تو بنواز، که دیگران نتوانند.
همه را از خود رهایی ده.
همه را به خود آشنایی ده.
همه را از مکر شیطان نگاهدار.
همه را از فتنهای نفس آگاه دار.
الهی!
بساز کارِ من، و منگر به کردارِ من.
دلی ده که طاعت افزون کند.
طاعتی ده، که به بهشت راهنمون کند.
علمی ده، که در او آتش هوا نبود.
علمی ده، که در او آبِ زرق و ریا نبود.
دیده ای ده، که عزّ ربوبیت تو بیند.
نفسی ده، که حلقه بندگی تو در گوش کند.
جانی ده، که زهر حکمت تو به طبع نوش کند.
تو شفا ساز، که از این معلولان شفایی نیامد.
به اصلاح آر، که نیک بی سامانیم! جمع دار، که بس پریشانیم.
*******************************************
|
روز |
ذکر |
|
شنبه |
یا رب العالمین |
|
یکشنبه |
یا ذالجلال و الاکرام |
|
دوشنبه |
یا قاضی الحاجات |
|
سه شنبه |
یا ارحم راحمین |
|
چهار شنبه |
یا حی یا قیوم |
|
پنج شنبه |
لا اله الا الله ملک الحق المبین |
|
جمعه |
اللهم صل علی محمد و آل محمد |
|
هـر روز صـد مرتـبه |
|
*************************************************
آنگاه که درون خویش را از خود تهی یافتی، قرآن بخوان.
آنگاه که در دریای خروشان زندگی، در چنگال جهل و ترس اسیر شدی و ساحل صلاح و صلح و کشتی نجات و رهایی را آرزو کردی، قرآن بخوان.
آنگاه که عقلت احساست را به بند کشید و فکرت، عشقت را و قوه پیوستن به یزدان به نیروی عرفان را از دست دادی، قرآن بخوان.
آنگاه که در کوچه باغهای یاس ، حیران و سرگردان، ناامید و پریشان در جست و جوی قطره ای آب کشتزار خشک و قحطی زده اندیشه ات را تسلی می دهی، از دریای بیکران امید اختی برگیر و قرآن بخوان.
آنگاه که مرگ را ختم و معاد را وهم و پند خود را حتم یافتی، قرآن بخوان.
آنگاه که غرور، وجودت را گرفت و تفاخر، شعورت را و ذلت خویش را عزت یافتی و نخوت خویش را همت، و آنگاه که از فرط جهالت، امانت را از یاد بردی و به خیال سعادت اسیر ضلالت گشتی، قرآن بخوان.
آنگاه که خدا را خود یافتی، یاد خدا را جدا از خود و یکی بودن شرک را توحید پنداشتی و شمع را خورشید، قرآن بخوان.
آنگاه که مرگ خود را دور دیدی و حیات خویش را جاوید یافتی و دنیا و آخرت را جدا از هم و دنیا داری و بهشت را در کنار هم، قرآن بخوان.
آنگاه که سعادت را بودن و شهادت را انتهای حیات پنداشتی و ماندن را شرافت و رفتن را ضلالت و شرف را حماقت، قرآن بخوان.
آنگاه که نسیان گریبانت را گرفت و عصیان، دامنت را و معصیت خویش را معصومیت پنداشتی ، قرآن بخوان.
آنگاه که گذشته را حسرت و حال را عبرت و آینده را حیرت احساس کردی، شب قدر را به یاد آور و قرآن بخوان.
دفتر فرهنگ، کانون قرآن وعترت ستاد اقامه نماز دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا
*******************************************
|
مرجع عالیقدر حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری در ادامه مبحث «فضیلت‌های فراموش شده»، عفّت و غیرت را دو فضیلت فراموش شده در جامعه کنونی دانسته و خاطرنشان کردند...
دفتر فرهنگ ، کانون قرآن وعترت و ستاد اقامه نماز دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا
|
